جاهای دیدنی بندرعباس | از تاریخ غنی تا طبیعت بی نظیر
مبینا قراباغی بندرعباس یا بندر گمبرون پیشین، جواهری درخشان است در حاشیه خلیج فارس، شهری که تجارت، فرهنگ و صد البته تاریخ و طبیعت در آن با هم گره خورده‌اند. این بندر که روزگاری مقصد کاروان‌های تجاری و فرهنگی بوده، امروز صرف‌نظر از اهمیت تجاری‌اش، به‌واسطه آثار تاریخی‌اش همچون معبد هندوها و محله سورو، جلوه‌ای از تاریخ رنگارنگ ایران را به تصویر می‌کشد. اما بندرعباس فقط روایتگر گذشته ما ایرانیان نیست؛ طبیعت منحصربه‌فرد آن، از چشمه‌های شفابخش گنو تا آبشارهای پرشور تزرج و دیگر جاهای دیدنی بندرعباس آرامشی از جنس طبیعت را به بازدیدکنندگان عرضه می‌دارند. پس اگر قصد دارید تا سفری به بندرعباس داشته باشید، بهتر است تا با جاذبه‌های دیدنی طبیعی و تاریخی این شهر آشنا شوید.
جاذبه های تاریخی بندرعباس
بندرعباس با آثار تاریخی برجسته، یکی از بهترین شهرهای ایران برای سفر در زمستان است سفری بس پربار به دل تاریخ را برای چندی میسر می‌سازد. برای مثال، معبد هندوها، بنایی شاخص با معماری کم‌نظیر، گواهی بر روابط دیرینه ایران و هند است که برای پیروان این آیین نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. از طرف دیگر، آب‌انبارهای برکه باران، یادگاری از عصر قاجار، همچنان نقش مهمی در تاریخ تامین آب منطقه ایفا می‌کنند. حمام گله‌داری با معماری اصیل ایرانی و کاشی‌کاری‌های زیبا، جلوه‌ای از هنر ایرانی را نمایان می‌سازد. محله تاریخی سورو با خانه‌های کاه‌گلی، ساحل طولانی و کوچه‌های باریک، حس زندگی گذشته را زنده نگه داشته و موزه مردم‌شناسی بندرعباس، مجموعه‌ای ارزشمند از آیین‌ها و اشیای تاریخی را پیش روی شما قرار می‌دهد. در ادامه به معرفی برخی از مهم‌ترین جاذبه‌های تاریخی و جاهای دیدنی بندرعباس خواهیم پرداخت.
حمام گله داری
حمام گله‌داری، یکی از آثار تاریخی شناخته‌شده بندرعباس است که در محله قلعه‌شاهی (اوزی‌ها) و در نزدیکی بلوار ساحلی و خیابان دلگشا واقع شده است. این حمام در دوره قاجار توسط حاج شیخ احمد گله‌داری، از تاجران خیراندیش، ساخته و به مسجد گله‌داری وقف شد.
بنای حمام به شکل مستطیل و دارای پنج گنبد کوچک و بزرگ است. در ساخت آن از سنگ‌های اسفنجی با قابلیت جذب رطوبت، ساروج محلی و همچنین گچ دست‌کوب استفاده شده است؛ البته شایان ذکر است که این سنگ‌ها از خلیج فارس تهیه می‌شدند. کف حمام با آجر فرش شده و دارای پنج گنبد است. روزنه‌های موجود در سقف، علاوه‌بر تامین روشنایی، به تهویه فضا نیز کمک می‌کردند. آب خزینه این حمام به‌طور مداوم از طریق یک راه مال‌رو از برکه و چشمه‌های اطراف بندرعباس تامین می‌شده است.
حمام گله‌داری در دوره فعالیت، در دو نوبت زنانه و مردانه مورد استفاده قرار می‌گرفت، ضمن اینکه در نوبت زنان، حمام کاملا قرق می‌شد. زنان با تشریفات خاصی از صبح تا بعدازظهر در حمام حضور داشتند.
پس از کاهش استفاده از حمام‌های عمومی در دهه ۱۳۴۰ و متروکه شدن آن، در سال ۱۳۷۴ این اثر به شماره ۲۰۰۳ در فهرست آثار ملی ایران ثبت و البته مرمت شد. امروزه، حمام گله‌داری به‌عنوان موزه مردم‌شناسی استان هرمزگان فعالیت می‌کند و بازدید از آن همه‌روزه از ساعت ۹ تا ۱۸ امکان‌پذیر است.
آدرس حمام گله داری: استان هرمزگان، بندرعباس، بلوار ساحلی، جنب هتل امین
عمارت کلاه فرنگی
عمارت کلاه‌فرنگی بندرعباس، یکی از قدیمی‌ترین بناهای تاریخی این شهر و از مهم ترین جاهای دیدنی بندرعباس در دوران صفویه توسط هلندی‌ها ساخته شده است؛ البته لازم به ذکر است که بعضا برخی این عمارت را با عمارت‌های ساخته شده در دوره قاجار اشتباه می‌گیرند که در شهرهای تهران و رشت ساخته شده‌اند.
این عمارت در مجاورت اسکله قدیمی بندرعباس و در بلوار طالقانی قرار دارد. این ساختمان با مساحتی حدود ۴۲۹ متر مربع در سه طبقه یا به تعبیری دو طبقه و ارتفاع تقریبی ۹ متر ساخته شده است. در ساخت آن از مصالحی مانند سنگ سیاه قلعه هرمز، ساروج و گچ محلی استفاده شده است. عمارت کلاه فرنگی دارای ۳۳ اتاق در سه ضلع خود بوده و هر ضلع با مهتابی‌های زیبا تزئین شده است. سقف این بنا از چوب ساخته شده و درب‌ها و پنجره‌های آن با منبت‌کاری‌های هنرمندانه فرنگیان هلندی آراسته شده‌اند.
در گذشته، این عمارت به‌عنوان گمرک و محل تجارتخانه‌های داخلی و خارجی مورد استفاده قرار می‌گرفت. طبقه همکف برای نگهداری کالاها، طبقه دوم برای تشکیلات اداری و سکونت و بر فراز آن، ساختمانی هشت‌گوش از چوب با گنبدی مخروطی شکل قرار داشت که به کلاه‌های اروپاییان شباهت چشمگیری داشت و به همین دلیل به آن «کلاه‌فرنگی» گفته می‌شد. متاسفانه، در سالهای اخیر به‌دلیل عدم نگهداری مناسب، بخش‌هایی از این عمارت تخریب شده است؛ بااین‌حال، همچنان به‌عنوان یکی از جاذبه‌های تاریخی بندرعباس، مورد توجه گردشگران قرار دارد.
آدرس عمارت کلاه فرنگی: استان هرمزگان، بندرعباس، نزدیکی اسکله‌ی قدیمی بندرعباس، بلوار طالقانی
مسجد جامع بندرعباس
مسجد جامع بندرعباس، معروف به مسجد جامع اهل سنت یا مسجد دلگشا، یکی دیگر از قدیمی‌ترین و برجسته‌ترین بناهای تاریخی جنوب کشور است. این مسجد در بلوار ساحلی طالقانی، مشرف به دریا، واقع شده و با شماره ۱۵۹۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
تاریخ ساخت اولیه مسجد به سال ۱۱۷۵ هجری قمری (حدود ۲۶۴ سال پیش) بازمی‌گردد که توسط خیّر بزرگ، حاج زین‌العابدین ابوالقاسم اوزی، بنا نهاده شد. در طول سال‌ها، این مسجد چندین و چند بار مورد بازسازی و نوسازی قرار گرفته است؛ آخرین بازسازی عمده آن بین سالهای ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۷ با حمایت حاج عبدالله رستمانی انجام شد.
معماری مسجد جامع بندرعباس ترکیبی از هنر اسلامی و ویژگی‌های بومی منطقه است. این بنا دارای زیربنایی حدود ۴,۹۰۰ متر مربع است و شبستان آن در دو طبقه ساخته شده است. این مسجد دارای یک مناره و صحن بزرگ با ۱۲ ستون قدیمی است که با تزیینات گچی مزین شده‌اند. محراب مسجد با کاشی‌کاری‌های زیبا زینت یافته و ایوان‌های شمالی، شرقی و جنوبی با درب‌های بزرگ به شبستان متصل می‌شوند. این مسجد با 20 درب کوچک و بزرگ و با ظرفیت حدود ۶,۰۰۰ نفر، محلی برای برگزاری نماز جمعه اهل سنت و مراسمات مذهبی مختلف است.
نزدیکی مسجد جامع بندرعباس به حرم امام‌زاده شاه محمد تقی و منظره زیبای رو به دریا، جذابیت آن را برای گردشگران دوچندان کرده است. به‌طورکلی بازدید از این مسجد تاریخی، فرصتی برای آشنایی با فرهنگ و معماری اسلامی و اهل سنت در جنوب ایران فراهم می‌کند.
آدرس مسجد جامع بندرعباس: استان هرمزگان، بندرعباس، نبش بلوار طالقانی و خیابان دلگشا
آب انبارهای برکه باران
آب‌انبارهای برکه باران، از جالب ترین جاهای دیدنی بندرعباس است که شامل پنج آب‌انبار با گنبدهای منحصربه‌فرد می‌شود که مشهور است، در دوران شاه پهلوی، برای تفریح شهبانو فرح پهلوی مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این مجموعه در خیابان ۲۲ بهمن واقع شده و برای سخت آن، از مصالحی مانند سنگ، ملات ساروج و سنگ مرجان ساخته شده است. سنگ مرجان به‌دلیل ویژگی‌های ضد پشه‌ای در ساخت این آب‌انبارها به کار رفته است.
این آب‌انبارها در دوره صفویه برای ذخیره آب و مقابله با کم‌آبی و خشکسالی‌های منطقه ساخته شدند و نقش مهمی در تامین آب شهری داشتند. سه آب‌انبار در محدوده موزه خلیج فارس قرار دارند که یکی از آن‌ها برای چندی است که به یک آمفی‌تئاتر تبدیل شده است. دو آب‌انبار دیگر خارج از محدوده موزه و در بافت شهری واقع شده‌اند. بازدید از این مجموعه مخصوصا در فصول پاییز و زمستان توصیه می‌شود؛ زیرا آب‌وهوای بندرعباس در این زمان‌ها از شرجی فاصله گرفته و مطبوع‌تر است. لازم به ذکر است که آب‌انبارهای برکه باران در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۵۴ با شماره 1074 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌اند.
آدرس آب انبارهای برکه باران: استان هرمزگان، بندرعباس، خیابان ۲۲ بهمن
معبد هندوها
معبد هندوها، یا پرستشگاه بت‌گوران، یکی از آثار تاریخی شناخته شده در بندرعباس است که در سال ۱۲۷۰ شمسی (معادل با ۱۳۱۰ قمری) در دوران حکومت محمدحسن‌خان سعدالملک (حاکم وقت بندرعباس) ساخته شده است. گفتنی است که این معبد به‌عنوان محلی برای عبادت هندوهایی که در آن زمان در بندرعباس به تجارت مشغول بودند، احداث شد. بودجه ساخت معبد هندوها از محل جمع‌آوری هدایای هندوهای تاجر ساکن بندرعباس تامین شده است.
ساختمان معبد شامل یک اتاق چهارگوش مرکزی با گنبدی بر فراز آن است که از معماری پرستشگاه‌های هندی تاثیر گرفته است. در اطراف این اتاق، راهروهایی وجود دارد که در گذشته زائران در آن‌ها به زیارت می‌پرداختند. همچنین که باید توجه داشت که حجره‌های کوچکی برای طلبه‌های مکتب برهمنی در نظر گرفته شده بود که در برخی از آن‌ها نقاشی‌های مذهبی، از جمله تصویر خدای فلوت‌زن به نام کریشنا، به چشم می‌خورد. بنای معبد هندوها تماما از پرستشگاه‌های هندی الهام گرفته است و در ساخت آن از مصالحی چون لاشه سنگ، ملات گل و ساروج، گچ لویی، گچ‌های ضخیم ماده و سنگ‌های مرجانی خاک استفاده شده است.
با خروج هندوها از بندرعباس در سالهای بعد، بسیاری از مجسمه‌ها و اشیای داخل معبد نیز منتقل شدند و متاسفانه بنا به مرور زمان دچار خرابی شد. امروزه معبد هندوها به‌عنوان یکی از جاهای دیدنی تاریخی و فرهنگی برجسته بندرعباس شناخته می‌شود و دیگر سال‌هاست که کمتر به‌عنوان معبد مورد توجه پیروان آیین هندو قرار می‌گیرد. در واقع اگرچه این معبد در گذشته برای اجرای آیین‌های مذهبی هندوها به‌کار می‌رفته است؛ اما در حال حاضر بنا به دلایلی و محدودیت‌های اعمال شده، مراسم مذهبی در آن برگزار نمی‌شود و امکان استفاده از آن برای پیروان آیین هندویی وجود ندارد. معبد هندوها در سال 1377 توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با شماره 1999 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
آدرس معبد هندوها: استان هرمزگان، بندرعباس، بلوار امام خمینی، روبروی بازار روز شهر
محله سورو
محله سورو یکی از مناطق تاریخی و باستانی بندرعباس است که در غرب این شهر و در امتداد ساحل خلیج فارس واقع شده است. این محله با قدمتی که به دوران هخامنشی، ساسانی، صفویه و قاجاریه بازمی‌گردد، از اهمیت تاریخی بالایی برخوردار است. شاید برایتان جالب باشد که در کتب تاریخی هر جا ک نامی از بندر گمبرون یا همان بندرعباس آمده است، نام سورو نیز در کنار آن آمده است. محله قدیمی سورو در شمال محله سوروی فعلی قرار داشته و در گذشته، محله سورو دارای نخلستان‌های وسیعی بوده که شامل هزاران درخت نخل و گونه‌های دیگری مانند کنار، کرت، کهور، خرگ و گز می‌شده است.
کشف سکه‌های متعدد از این دوره‌ها در محله سورو، که اکنون در موزه بندرعباس نگهداری می‌شوند، نشان‌دهنده وجود ضرابخانه در این منطقه در گذشته بوده است. این نخلستان‌ها محلی برای گذران تابستان مردم منطقه بوده‌اند و سکه‌های کشف شده نیز همانطور که اشاره شد، احتمالا متعلق به ملوک هرمز که از قرن سوم تا قرن دهم هجری در طول تنگه هرمز حکومت می‌کرده است.
امروزه، محله سورو با حفظ بافت تاریخی خود، به یکی از جاذبه‌های گردشگری بندرعباس تبدیل شده است. سواحل زیبای سورو، با امکاناتی نظیر رستوران‌ها و کافه‌ها، مکان مناسبی برای تفریح و استراحت گردشگران فراهم کرده است. همچنین باید توجه داشت که بخشی از این سواحل به‌صورت اختصاصی برای بانوان در نظر گرفته شده است. شما می‌توانید با قدم‌زدن در کوچه‌های قدیمی، از نزدیک با معماری بومی و سبک زندگی محلی آشنا شوید و از مناظر زیبای ساحلی لذت ببرید.
آدرس محله سورو: استان هرمزگان، غرب بندرعباس
موزه مردم شناسی بندرعباس
موزه مردم‌شناسی خلیج فارس، یکی از بزرگ‌ترین موزه‌های جنوب ایران، در شهر بندرعباس و در محوطه تاریخی برکه‌های باران واقع شده است. این موزه در اسفندماه ۱۳۸۶ افتتاح شد و در سه طبقه با زیربنای حدود ۲,۴۰۰ متر مربع ساخته شده است. معماری موزه برگرفته از سبک سنتی هرمزگان است؛ استفاده از بادگیرها، در و پنجره‌های چوبی و دیوارهای پشت‌بند، جلوه‌ای خاص به این بنا بخشیده است. طراحی این ساختمان توسط شهاب‌الدین ارفعی انجام شده و نمونه‌ای ارزشمند از معماری جنوب ایران محسوب می‌شود.
طبقه همکف موزه شامل فضاهای عمومی، خدماتی، کتابخانه تخصصی و نمایشگاه است. در طبقه دوم، بخش مردم‌شناسی قرار دارد که با شبیه‌سازی بازار سنتی، صید و صیادی و آزادسازی قلعه هرمز، زندگی و فرهنگ مردم منطقه را به‌خوبی به نمایش می‌گذارد. طبقه سوم به بخش باستان‌شناسی اختصاص یافته و آثاری از دوران پیش از تاریخ تا ورود اسلام به ایران را در بر می‌گیرد. بازدید از این مکان به شما این امکان را می‌دهد تا با جنبه‌های گوناگون و متفاوت زندگی در جنوب ایران، از آداب و رسوم گرفته تا معماری و صنایع دستی، آشنا شوید.
آدرس موزه مردم شناسی بندرعباس: استان هرمزگان، بندرعباس، بلوار پاسداران، جنب اداره ارشاد
جاهای دیدنی طبیعی بندرعباس
از جاذبه‌های تاریخی بندرعباس که بگذریم، می‌رسیم به جاذبه‌های طبیعی متنوعی که این شهر را به مقصدی جذاب برای گردشگران تبدیل می‌کند. آبگرم گنو، در ۳۴ کیلومتری شمال بندرعباس، با چشمه‌های آب گرم و طبیعت کوهستانی، محلی کاملا ایده‌آل برای آرامش و تفریح است. آبشار تزرج در منطقه حاجی‌آباد، با ارتفاع حدود ۱۲ متر، در میان نخلستان‌ها و باغ‌های سرسبز، منظره‌ای دل‌انگیز را به نمایش می‌گذارد. غار خرسین، در ۷۰ کیلومتری شمال بندرعباس، با قندیل‌های نمکی و آبشار درونی، تجربه‌ای منحصربه‌فرد از گردش در طبیعت بکر را ارائه می‌دهد. قلعه فین، در بخش فین بندرعباس، با قدمتی از دوره صفویه، علاوه‌بر ارزش تاریخی، در دل طبیعتی زیبا واقع شده و چشم‌اندازی خیره‌کننده دارد. در ادامه بیشتر به جاهای دیدنی طبیعی بندرعباس خواهیم پرداخت تا وجهه دیگر این شهر را نیز نظاره باشید.
آبگرم گنو
آبگرم گنو، در ۳۴ کیلومتری شمال شرقی بندرعباس و در مسیر جاده بندرعباس به سیرجان واقع شده که اتفاقا در دره‌ای به نام گنو قرار دارد که توسط ارتفاعات آهکی کوه گنو احاطه شده است. آب این چشمه با دمای حدود ۴۰ درجه سانتی‌گراد، دارای خواص معدنی و درمانی گوناگون است که برای تسکین برخی بیماری‌های پوستی و مفصلی مفید شناخته می‌شود.
منطقه حفاظت‌شده گنو با وسعتی بیش از 27 هزار هکتار، زیستگاه گونه‌های متنوعی از گیاهان و جانوران است و به‌دلیل اهمیت زیست‌محیطی خود، در فهرست ۹ ذخیره‌گاه زیست‌کره ایران قرار دارد. این منطقه حفاظت شده به‌دلیل منابع غنی خود، در سال 1354 به‌عنوان پارک ملی به همگان معرفی شد. در بخش‌های مختلف منطقه حفاظت شده گنو می‌توان بوته‌ها و گیاهان دارویی و درختانی چون سیب، انار، انگور، نارنگی، نارنج، لیمو ترش، زردآلو، انجیر، انبه و خرما مشاهده کرد. پلنگ، گرگ، کفتار، شغال، آهو، بز، قوچ و میش از جمله جانورانی هستند که در این منطقه زیست می‌کنند.
اما صرف‌نظر از منطقه حفاظت شده، آبگرم گنو با آب‌وهوای معتدل و طبیعت بکر، به دور از گیاهان و حیوانات، محل مناسبی برای آرام گرفتن و آب‌درمانی است. این آبگرم حاوی هیدروژن سولفوره و کلر است و اساسا دمای بالای آب باعث شده تا گیاهان و حیوانات اندکی در اطراف آن وجود داشته باشد. اما باید توجه داشت که یک نوعی ماهی خاص به نام آوینیوس گینویس در این چشمه وجود دارد که هیج جای دیگری همانند آن را نمی‌توان یافت. این ماهی موجودی بسیار کوچک و چابک است که در جریان تند آبگرم نمی‌توان به راحتی حرکات آن را مشاهده کرد.
لازم به ذکر است که مجتمع تفریحی و اقامتی گنو با امکاناتی نظیر استخرهای جداگانه برای آقایان و بانوان، شهربازی و رستوران، شرایط مناسبی را برای گردشگران فراهم تا از این آبگرم و مناطق اطراف آن بازدید کنند.
آدرس آبگرم گنو: استان هرمزگان، ۳۴ کیلومتری از شمال شرقی بندرعباس
آبشار تزرج
آبشار تزرج یکی از جاذبه‌های طبیعی استان هرمزگان است که در شهرستان حاجی‌آباد و در فاصله ۱۷۵ کیلومتری شمال بندرعباس واقع شده است. این آبشار در مسیر جاده‌ای به سمت روستای برآفتاب قرار دارد و با وسیله نقلیه شخصی هم می‌توان به راحتی به آن دسترسی پیدا کرد. آبشار تزرج از ارتفاع حدود ۵۰ متری در میان نخلستان‌های سرسبز سرازیر می‌شود و گیاهان و درختان منطقه را سیراب می‌کند. این منطقه به‌دلیل داشتن نخلستان‌های وسیع و سرسبز شهرت دارد، ضمن اینکه در اطراف آبشار، بقایای آسیاب‌های آبی قدیمی دیده می‌شود؛ جالب اینکه از این آسیاب‌ها در گذشته برای تولید آرد استفاده می‌شدند و نشان‌دهنده تاریخچه فرهنگی و اقتصادی منطقه هستند.
علاوه‌بر آبشار، رودخانه‌های فصلی نیز در اطراف آن جریان دارند که به زیبایی‌های طبیعی آن می‌افزایند. همچنین، پلکان‌هایی در نزدیکی آبشار وجود دارد که امکان صعود به بالای آن و مشاهده مناظر خیره‌کننده را برای بازدیدکنندگان فراهم می‌کند. صدای دلنشین جریان آب و سایه‌سار درختان اطراف، محیطی آرامش‌بخش را برای بازدیدکنندگان فراهم می‌آورد و لحظاتی به‌یادماندنی را برای آن‌ها رقم می‌زند.
آدرس آبشار تزرج: استان هرمزگان، ۱۷۵ کیلومتری شمال بندرعباس ، شهرستان حاجی آباد
غار خرسین
غار خرسین، یکی دیگر از جاذبه‌های طبیعی استان هرمزگان است که در ۸۰ کیلومتری شمال شرقی بندرعباس و در نزدیکی روستایی با همین نام واقع شده است. این غار در دل گنبد نمکی خرسین قرار دارد که با قندیل‌ها و بلورهای نمکی شگفت‌انگیز و خیره‌کننده، چشم‌اندازهای منحصربه‌فردی را به نمایش می‌گذارد.
دهانه غار خرسین حدود ۳ متر ارتفاع و ۴ متر عرض دارد و طول آن به ۱۷۸ متر می‌رسد. پس از ورود به غار و طی چند متر، به تالاری بزرگ خواهید رسید که تنها تالار این غار است. در سمت چپ تالار، حفره‌ای وجود دارد که به راهروی اصلی غار منتهی می‌شود و با شیبی ملایم تا انتهای غار ادامه دارد و در طول مسیر می‌توان اشکال متنوعی از قندیل‌های نمکی را مشاهده کرد.
گنبد نمکی خرسین، که غار در آن واقع شده است، محدوده‌ای به وسعت ۲,۲۰۰ هکتار را در بر می‌گیرد و در نزدیکی دهستان سیاهو قرار دارد. این منطقه به‌دلیل وجود اشکال انحلالی نمک، آبشارها و چشمه‌های نمکی، از جذابیت‌های طبیعی قابل‌توجهی برخوردار است. با توجه به ساختار نمکی غار و احتمال ریزش سقف و دیواره‌هایش، به‌ویژه در فصول بارندگی، بازدید از غار خرسین نیازمند احتیاط، آمادگی جسمانی، مهارت و تجهیزات مناسب غارنوردی است.
همچنین، به‌دلیل نبود پوشش گیاهی در اطراف غار، توصیه می‌شود در فصول خنک‌تر سال از این جاذبه بازدید کنید. برای دسترسی به غار خرسین، از بندرعباس به سمت جاده سیرجان حرکت کرده تا پس از حدود ۷۰ کیلومتر، به جاده فرعی به‌سوی روستای سیاهو و سپس روستاهای تل‌سورو و خرسین برسید.
آدرس غار خرسین: استان هرمزگان، ۸۰ کیلومتری بندرعباس، بخش سیاهو، نزدیکی روستای خرسین
قلعه فین
قلعه فین یکی از جمله آثار تاریخی و طبیعی خاص استان هرمزگان است که در بخش فین، حدود ۹۵ کیلومتری شمال بندرعباس، واقع شده است. این قلعه بر روی تپه‌ای با ارتفاع حدود ۲۰ متر قرار دارد و با مساحتی حدود ۵۲٬۲۰۰ متر مربع (۱۸۰ متر عرض و ۲۹۰ متر طول)، از اهمیت تاریخی و نظامی برخوردار بوده است. شاید برایتان این ابهام پیش بیاید که چرا این قلعه را در بخش جاذبه‌های تاریخی بندرعباس نیاوردیم؛ ولی این قلعه صرف‌نظر از اهمیت تاریخی، در یک موقعیت جغرافیایی خاص (تپه‌ای 20 متری) قرار گرفته که آن را به‌عنوان یک جاذبه طبیعی هم مطرح می‌کند.
قدمت قلعه فین به قرون میانه اسلامی بازمی‌گردد و بر اساس سفال‌های به‌دست‌آمده، احتمالا در دوره صفویه یا پیش از آن، در زمان تسلط پرتغالی‌ها بر خلیج فارس، ساخته شده است. گفتنی است که این قلعه تا دهه‌های اخیر نیز مورد استفاده خوانین محلی قرار می‌گرفت و به‌عنوان یک دژ نظامی، نقش مهمی در حفاظت از منطقه ایفا می‌کرد. متاسفانه، رخداد زلزله سال ۱۳۸۶ به این بنای تاریخی آسیب‌های جدی وارد کرد و بخش‌های زیادی از آن تخریب شد؛ به‌طوری‌که اکنون تنها برخی از برج‌ها و سازه‌های معماری آن باقی مانده است. بااین‌حال، طی سالهای گذشته، تلاش‌هایی برای مرمت و بازسازی بخش‌هایی از قلعه صورت گرفته است.
برای دسترسی به قلعه فین، می‌توان از بندرعباس به سمت شمال شهر حرکت کرده و پس از طی حدود ۹۵ کیلومتر به شهر فین رسید. بهترین زمان برای بازدید از این قلعه، فصول پاییز و زمستان است که آب و هوای منطقه معتدل‌تر بوده و شرایط مناسبی برای گردشگران فراهم می‌شود. این قلعه، با قدمت چند صد سالهای که دارد، نمایانگر ویژگی‌های منحصربه‌فرد و جالب‌توجه معماری دوره اسلامی است و به خوبی نشان‌دهنده تاریخ پر فراز و نشیب منطقه هرمزگان است.
آدرس قلعه فین: استان هرمزگان، ۹۵ کیلومتری بندرعباس، بخش فین
سخن پایانی
ای مسافر دریای جنوب، اگر تا امروز پا در این خاک نگذاشته‌ای، بندرعباس همچنان در انتظارت نشسته است؛ شهری که با داستان‌های کهن و مناظر طبیعی خیره‌کننده، تو را به آغوش و البته اصل خویش فرا می‌خواند. از برکه‌های پررمزوراز تا غارهای اسرارآمیز، از بازتاب تاریخ، فرهنگ و مذهب در آجرهای عمارت‌های قدیمی، گنبدهای حمام، معبد هندوها و مسجد جامع تا زمزمه‌های طبیعت در آبشارها و چشمه‌های گرم، هر گوشه‌اش سفری به دل تاریخ و طبیعت است. در هر صورت، سفر به بندرعباس، تجربه‌ای متفاوت با تلفیقی از جاذبه‌های طبیعی و تاریخی است که طرفداران هر دو طیف را راضی نگه می‌دارد.
سوالات متداول
ثبت دیدگاه